Ik weet hoe het voelt: je dreumes bijt plotseling, of hij slaat en gilt uit het niets. Misschien zit je met je handen in het haar, terwijl je denkt: “Help, wat moet ik doen?” Geen zorgen, ik heb die momenten ook meegemaakt, en ik deel graag hoe ik ermee omga. Ik geloof dat een beetje begrip en een paar praktische tools echt het verschil kunnen maken.
Redenen dat een dreumes bijt
Vaak is bijten een uiting van iets wat je dreumes nog niet goed kan verwoorden. Ik zie dat bij mijn eigen kind: soms bijt hij uit frustratie, soms uit nieuwsgierigheid. Dreumesen hebben een heleboel emoties en prikkels te verwerken, maar hun taalvaardigheid kan nog achterlopen. Dan komt het bijten er zomaar uit vóórdat ze beseffen wat er gebeurt.
- Ze ervaren sterke gevoelens zoals boosheid of angst
- Ze willen aandacht, maar weten niet hoe dit te vragen
- Ze zoeken naar orale stimulatie (bijvoorbeeld tijdens het doorkomen van tandjes)
- Ze voelen zich bedreigd wanneer een ander kind dichtbij komt
Wat ik heb geleerd, is dat bijten in de meeste gevallen niet voortkomt uit ‘gemeen’ gedrag. Het is eerder een manier voor je dreumes om te laten zien dat er iets dwarszit. Bedenk dat ze nog geen volwassene zijn met een uitgebreide woordenschat. Beter gezegd, het is onze taak om te ontdekken wat erachter schuilt.
Waarom slaan en gillen soms ook voorkomen
Bij mij gaat bijten soms hand in hand met slaan of gillen. Dan lijkt het alsof mijn kleintje van de ene op de andere seconde overprikkeld raakt. Een slaande hand of een flinke gil is meestal een uiting van hetzelfde ongemak dat tot bijten kan leiden. Het is een manier om spanning te ontladen. Ik merk het vooral als mijn dreumes moe is, of wanneer hij zich even niet gehoord voelt.
- Slaan en gillen kan een noodkreet zijn: “Zie me, hoor me!”
- Soms voelt je kind zich in het nauw gedreven door te veel prikkels in korte tijd
- Net als bij bijten, speelt gebrekkige communicatie een rol
Een simpele blik van mij, of een knuffel, kan al rust brengen. Al moet ik toegeven dat het niet altijd meteen werkt. Toch biedt het inzicht in de drijfveren van je kleintje houvast. Je weet dan dat je niet ‘fout’ bezig bent, maar dat je kind nauwelijks weet hoe het moet omgaan met al die gevoelens.
Hoe ik mijn eigen paniek beheers
Ik herinner me goed dat ik in het begin een soort mini-schrikreactie kreeg als mijn dreumes beet. Je voelt een snijdende pijn, denkt “Au!” en je eerste neiging kan zijn om te roepen “Niet doen!” of misschien zelfs terug te schrikken, wat je kind ook weer kan afschrikken. Ik leerde dat mijn eigen reactie de toon zet voor wat er volgt.
- Eerst even ademhalen: als ik spanning voel, neem ik twee tellen pauze.
- Dan kalm praten: ik zeg met een vaste stem “Ik wil niet dat je bijt,” of “Bijten doet pijn.”
- Fysiek begrenzen: ik hou mijn dreumes even tegen, zodat hij niet nog een keer kan bijten of slaan.
- Benoemen wat er gebeurt: “Je bent boos,” of “Je vindt het niet fijn,” zodat hij leert dat er woorden zijn voor zijn gevoelens.
Door mijn eigen paniek te temperen, voelt mijn kleintje zich veiliger. Dit maakt de kans groter dat hij naar me luistert en iets leert van de situatie.
Wat bijten vaak veroorzaakt
Er zijn diverse triggers voor bijtgedrag. Soms verrast het me hoe iets kleins een grote reactie kan uitlokken. Om het overzicht te bewaren, verdeel ik de oorzaken meestal in vier categorieën:
Frustratie of boosheid
Als mijn dreumes iets wil, maar het lukt niet, ziet hij dat vaak als een grote teleurstelling. Zo kan het voorkomen dat hij zijn puzzelstukjes niet passend krijgt, waarna een plotselinge bijt- of sla-actie volgt. Hij ziet even geen andere oplossing.
Angst en onzekerheid
Nieuwe situaties kunnen spannend zijn. Denk aan een onbekende plek of nieuwe gezichten. Mijn dreumes reageert soms met extra spanning, wat zich kan uiten in gillen, slaan of zelfs een speels bijtpoging. Dat is geen fijn moment, maar wel een signaal dat hij steun zoekt.
Geen woorden hebben
Ik wil niet dat mijn dreumes iets vervelends doet, maar ik begrijp dat hij nog leert praten. Het is dus logisch dat hij fysiek reageert, in plaats van netjes te zeggen: “Dit vind ik niet leuk.” Bijten wordt dan een manier om zich te laten leiden door impulsen.
Overprikkeling
Zeker als mijn kleintje moe is of te veel heeft meegemaakt op een dag, kan zelfs een klein conflictje escaleren tot een huilbui of een bijtincident. Dan is hij simpelweg te vol van indrukken, en die moeten ergens heen.
Hoe ik bijtgedrag stap voor stap aanpak
Je dreumes bijt niet uit het niets. Er zit altijd iets achter, en ik ontdek die oorzaak door geduldig te observeren. Dit is hoe ik het meestal aanpak:
-
Blijf rustig
Ik haal diep adem en laat mijn stem niet overslaan. Ik weet: als ik in paniek raak, slaat mijn dreumes nog sneller op tilt. -
Zeg duidelijk “Nee, bijten doet pijn”
Ik hou het kort: geen lange preek, wel directe woorden. Zo leert mijn kindje dat er grenzen zijn. -
Breng afstand aan als dat nodig is
Als mijn dreumes erg overstuur is, houd ik hem even op afstand van het andere kind of van mezelf. Dat voorkomt herhaling. -
Vraag naar het gevoel
Natuurlijk begrijpt mijn dreumes nog niet alle woorden, maar ik benoem toch: “Ben je boos?” of “Ben je bang?” -
Bied een alternatief
Geef hem een bijtspeeltje of iets anders om vast te houden, zodat hij leert wat wel en niet kan.
Hoe ik slaan en gillen de baas blijf
Bij slaan en gillen hanteer ik ongeveer dezelfde basisstappen, maar ik voeg er wat extra’s aan toe. Gillen is flink heftig voor mijn oren, en ik zie dat de omgeving ook kan schrikken. Wat ik doe:
- Oogcontact zoeken: ik kniel soms neer, kijk mijn dreumes aan en zeg “Ik hoor je. Vertel het me maar.”
- Geluid benoemen: “Je gilt heel hard. Je bent boos,” zodat hij hoort dat ik het herken.
- Slaan begrenzen: als hij slaat, pak ik zijn handje zacht maar stevig vast en zeg “We slaan niet,” terwijl ik hem aankijk.
Mij helpt het om te beseffen dat slaan en gillen bij veel dreumesen voorkomt. Het is niet persoonlijk tegen mij gericht. Het is vooral een uiting van overweldigende emoties. Die bewustwording neemt mijn eigen frustratie grotendeels weg.
Praktische tips om uitbarstingen te verminderen
Door de tijd heen heb ik wat handige trucjes verzameld die me vaak uit de brand helpen. Hier een paar tips die voor mij werken:
-
Vooraf anticiperen
Als ik merk dat mijn kindje moe wordt, probeer ik het moment van conflict vóór te zijn. Een rustmomentje, een knuffel of even wat drinken kan helpen. -
Gevoelens benoemen
Ook al praten ze nog niet veel, ik laat weten dat ik zie hoe ze zich voelen: “Je bent verdrietig omdat je niet verder kunt spelen.” Dit laat je dreumes voelen dat hij begrepen wordt. -
Keuze geven
In plaats van “Je moet nu stoppen,” zeg ik: “Wil je nog één minuut spelen of gaan we direct opruimen?” Dat geeft wat controle, wat vaak rust geeft in het koppie van mijn kleintje. -
Positief alternatief bieden
Ik geef regelmatig een bijtspeeltje aan mijn dreumes, vooral als ik zie dat hij in een fase zit van overal op kauwen. Zo voorkom ik dat hij dat op mijn vinger (of die van een broertje of zusje) probeert. -
Duidelijke routine
Een vaste dagindeling met eet-, speel-, en rustmomenten schept voorspelbaarheid. Mijn dreumes is dan minder snel overprikkeld of chagrijnig.
Mijn favoriete hulpmiddelen
Regelmatig adviseer ik vriendinnen die ook worstelen met bijtgedrag om wat hulpmiddelen te gebruiken. Bij mij is een bijtring of ander bijtbaar speelgoed echt een uitkomst. Hieronder heb ik een klein overzicht van producten die ik zelf fijn vind. Je kunt ze bestellen bij bol.com en ik merk dat sie me echt helpen om mijn kleintje wat afleiding te geven wanneer hij de neiging heeft om te bijten.
| Product | Voordelen | Link |
|---|---|---|
| Zachte siliconen bijtring | Verzachtend bij doorkomende tandjes, leuk design | Bekijken bij bol.com |
| Bijtketting met figuur | Kan om de nek gedragen worden, altijd bij de hand | Bekijken bij bol.com |
| Koelbijtring met water | Even in de koelkast leggen, verkoelt pijnlijk tandvlees | Bekijken bij bol.com |
Deze spulletjes helpen niet alleen bij het tandvlees, maar geven je dreumes ook iets te doen als hij graag wilt kauwen. Zo voorkomen we dat hij mouwen, speelgoed of andere kinderen te grazen neemt.
Waarom straffen of schreeuwen niet werkt
Ik heb gemerkt dat straffen, schreeuwen of – erger nog – terugbijten weinig oplost. Sterker nog, het maakt de situatie vaak spannender voor mijn dreumes en hij raakt dan nog meer in paniek. Veel onderzoek benadrukt dat shaming en harde straffen niet helpen om bijten te stoppen. Je kind voelt zich dan niet alleen boos, maar ook onveilig. Dat leidt zelden tot gedragsverandering.
- Geen harde woorden: zinnen als “Wat ben je gemeen!” kunnen ervoor zorgen dat je kind zichzelf slecht gaat vinden, in plaats van te leren welk gedrag niet goed is.
- Niet negeren: sommige mensen zeggen “Geef het geen aandacht, dan stopt het vanzelf.” Maar ik geloof dat dit niet werkt, omdat je dreumes bijt met een reden. Die reden oplossen is belangrijker.
- Kalmer blijven: door zelf rustig te blijven, leert je dreumes dat je betrouwbaar bent ook als hij iets fout doet.
Hoe ik grenzen stel
Grenzen stellen is best spannend als je kleintje vaak gilt of slaat. Ik ben bang dat ik streng lijk, maar ik vind het ook belangrijk dat mijn dreumes duidelijk weet wat wel en niet kan. Hier is hoe ik dat aanpak:
-
Consequent “nee” bij herhaling
Als mijn kind voor de tweede keer probeert te bijten, stopt het spel meteen. Niet als straf, maar als signaal: bijten betekent dat we even pauzeren. -
Alternatief benoemen
“In plaats van bijten, kun je op de bijtring bijten of een knuffel geven.” Ik laat zien wat wél mag. -
Tijd en ruimte
Soms helpt het om mijn kind even in een rustige hoek te laten afkoelen (onder toezicht). Niet als ‘strafhoek,’ maar als rustmoment. Ik communiceer wel altijd: “We gaan even rustig zitten, want we bijten niet.” -
Herhaling van dezelfde boodschap
Ik zeg telkens dezelfde kernzin: “Bijten doet pijn, dat willen we niet.” Zo is het voor een dreumes duidelijk.
Wat als bijten een gewoonte wordt
Ik hoor vaak: “Wat als mijn dreumes bijt elke dag, steeds opnieuw?” Soms is het meer dan een fase. Dat herken ik ook. Mijn eigen dreumes had een periode dat hij bij wijze van spreken overal zijn tandjes in zette. Dan is het slim om te kijken naar dusdanige oplossingen:
- Praat met de opvang of gastouder
Consistentie is cruciaal. Als thuis wordt gezegd “Bijten kan niet,” maar op de opvang wordt er niet op gelet, dan raakt je kindje in de war. Ik heb regelmatig overleg met mijn opvang: wat doen we als hij bijt? Hebben jullie tips? - Observeer patronen
Bij mij hielp het om op te schrijven wanneer mijn dreumes beet. Gebeurde het voor zijn middagslaapje, tijdens etenstijd, of juist als hij wakker werd? Zo zag ik een patroon en kon ik de oorzaak aanpakken, zoals vermoeidheid of honger. - Bespreek zorg met experts
Als er een hardnekkig probleem is, kan een kinderarts of pedagoog meedenken. Uit de research blijkt dat wanneer positiviteit niet werkt, een extra professionele blik handig is.
In contact blijven met je dreumes
Onevenwichtig gedrag bij een dreumes duidt vaak op een gebrek aan controle over emoties. Wat voor mij écht verschil maakt, is regelmatig één-op-één momenten inplannen. Even samen boekjes lezen, bouwen met blokken of buiten wandelen. Wanneer je kind zich gezien voelt, is de kans op negatieve aandacht via bijten of slaan kleiner.
- Kijk naar jouw kind
Waar bloeit hij van op? Is hij dol op dansen, knutselen of juist rustig lezen? Als ik merk dat mijn dreumes stapelgek is op klimmen, plan ik dreumes activiteiten in waarbij hij zijn energie kwijt kan. - Oog voor slaap en voeding
Een oververmoeide dreumes is sneller geïrriteerd. Als je merkt dat hij ‘s nachts niet goed doorslaapt, kun je denken aan wat extra tips bij dreumes wil niet slapen. Ook honger kan meespelen. Let op vaste eettijden of bekijk dreumes eten voor inspiratie. - Rustige overgangen
Dreumesen houden niet van plotselingen. Voor we gaan opruimen of de deur uitgaan, kondig ik dat aan. Ik zeg bijvoorbeeld dat we over vijf minuutjes stoppen met spelen. Zo kan mijn kindje zich mentaal voorbereiden.
Overprikkeling en hoe ik het voorkom
Overprikkeling is één van de grootste oorzaken van heftig gedrag. Te veel indrukken, te veel geluid of een drukke agenda kan ervoor zorgen dat je dreumes opeens bijt of gilt. Ik heb geleerd om tijdig rust te creëren. Bij mij loopt dat zo:
- Vaste rustmomenten: samen een verhaaltje lezen of even naar een rustig kamertje gaan.
- Buitenspelen: frisse lucht en bewegen doen wonderen. Een korte wandeling met de buggy of even in de tuin spelen helpt spanning afvoeren.
- Televisie en tablets beperken: soms kan een tv-programma best rustgevend lijken, maar stiekem komen er veel beelden en geluiden binnen. Te veel schermtijd kan je kind juist onrustiger maken.
Door op te letten hoe vaak mijn dreumes achter elkaar drukke activiteiten doet, voorkom ik dat hij over zijn toeren raakt. Dat vermindert de kans op impulsief bijten of slaan.
Wat ik doe als het toch weer gebeurt
Zelfs met de beste plannen, is het onvermijdelijk dat mijn dreumes weer eens een tandjes-moment heeft. Op zo’n dag dat alles net anders loopt, is hij moe of humeurig, en hapt hij in mijn arm terwijl we aan het spelen zijn. Ik vind het dan fijn om een mini-stappenplan in mijn hoofd te hebben:
- Halt, blijf kalm. Ik adem diep in en spreek op zachte toon.
- Zeg kort maar duidelijk waarom het niet kan: “Het doet pijn. Dat wil ik niet.”
- Bied troost of alternatieven. “Je bent boos. Wil je je bijtring?”
- Laat hem zien dat ik begrijp dat hij het moeilijk vindt, maar ook dat er een grens is.
Vaak is het daarmee ook klaar. Het lucht op als ik niet in de stress schiet, en mijn dreumes herstelt sneller. Achteraf kunnen we dan weer vrolijk spelen.
Voorbeelden van situaties
Ik merk dat concrete voorbeelden soms het best blijven hangen. Hieronder twee scenario’s:
Scenario A: Mijn dreumes bijt een vriendje
Stel, twee dreumesen spelen met blokken. Mijn kind wil hetzelfde blokje als de ander en hapt in z’n arm. Ik grijp in:
- “Stop, bijten doet pijn.”
- Ik kijk mijn dreumes aan en herhaal rustig: “We bijten niet, we vragen of we mogen ruilen.”
- Ik vertel het vriendje dat het hem pijn heeft gedaan. Ook benoem ik dat mijn kind nog moet leren vragen.
- Als mijn dreumes kalm is, laat ik hem een ‘sorry’ gebaar maken (desnoods een knuffel of een aai).
Scenario B: Mijn dreumes slaat mij als ik hem wil aankleden
Ze hebben soms geen zin in kleren aantrekken. Als ik zijn armpje in de mouw wil stoppen, slaat hij wild om zich heen:
- Ik hou zijn armpje en zeg: “We slaan niet. Ik help je met aankleden.”
- Ik probeer zijn gevoel te benoemen: “Je bent boos omdat je liever wil blijven spelen.”
- Ik geef hem de keuze: “Wil je het zelf proberen of zal ik je helpen?”
- Gaat het opnieuw mis, dan las ik een mini-pauze in. Ik tel tot tien in mijn hoofd en begin daarna opnieuw, maar wel met dezelfde grens: slaan mag niet.
Valkuilen die ik probeer te vermijden
Ik trapte vroeger weleens in bepaalde valkuilen. Misschien herken je ze, en kun je ze nu makkelijker omzeilen:
- Te snel schreeuwen: zelfs al voel je je overrompeld, schreeuwen is olie op het vuur. Je dreumes kan er bang of juist nog bozer van worden.
- Benoemen als ‘slecht kind’: zeg liever “Dit gedrag is niet fijn,” in plaats van “Wat ben jij stout!” Zo scheid je zijn identiteit van zijn daden.
- Geen geduld tonen: bijtgedrag verandert niet van de ene op de andere dag. Je hebt doorzettingsvermogen nodig, en je dreumes ook.
- Vergeten van rustmomenten: als ik te veel programma inplan, komt er onvermijdelijk een uitbarsting. Rust en ritme blijven belangrijk voor een ontspannen sfeer.
Hoe ik met andere ouders omga
Ik vind het soms extra lastig als mijn dreumes een ander kind bijt in het bijzijn van een andere ouder. Ik voel me schuldig, schaam me misschien een beetje en ben bang voor hun reactie. Over de jaren leerde ik:
- Open kaart spelen: ik zeg meteen tegen die ouder: “Sorry, dit is niet mijn bedoeling. Mijn kind leert nog.”
- Kalm verontschuldigen: ik maak duidelijk dat ik het gedrag niet goedpraat, maar dat we samen werken aan een oplossing.
- Uitleg geven: als ouders blijven kijken, leg ik kort uit: “Hij werkt aan zijn impulscontrole, en we zijn er vol mee bezig.”
- Niet overdrijven: ik maak er geen enorm drama van. Door rustig te blijven, voelen zij ook dat het wel goedkomt.
Het belang van samenwerken met de kinderopvang
Als je dreumes naar een opvang, crèche of gastouder gaat, is het slim samen te werken. Ik heb zelf ervaren dat één lijn trekken cruciaal is. We bespreken daarom regelmatig:
- Wat dient de juf of gastouder te zeggen als mijn kind bijt?
- Hoe reageren zij op slaan of gillen?
- Wanneer schakelen we elkaar in voor overleg?
Door die afspraken blijft de aanpak overal gelijk. Dat geeft mijn dreumes duidelijkheid. Als dit toch niet genoeg is en je merkt dat je kind dagelijks door dezelfde situatie gaat, is het soms beter om een uitgebreider plan te maken. Bespreek samen of er bijvoorbeeld extra rustmomenten of andere activiteiten nodig zijn. Vanuit de research weten we dat wanneer bijten een gewoonte wordt, een consistent plan op school en thuis belangrijk is.
Wat als er meer speelt
Heel soms kom je erachter dat er achter het bijten of slaan een andere oorzaak zit, zoals gezondheidsklachten, tandpijn of grote veranderingen thuis (bijvoorbeeld verhuizing of een nieuwe baby). Dan help het om te kijken hoe je die situatie kunt verlichten.
- Check tandjes: misschien heeft je dreumes last van doorkomende tanden. Dan kan een tand door lip dreumes of andere mondproblemen spelen.
- Bekijk de slaapsituatie: te weinig slaap vergroot prikkelbaarheid. Kijk voor tips eens bij dreumes wil niet slapen.
- Emotionele veranderingen: als er een nieuwe baby is of een groot verlies in de familie, kan je dreumes dat moeilijk verwerken. Extra knuffels en rustmomenten helpen.
Wanneer je twijfelt of er meer aan de hand is, dan is het verstandig even contact te zoeken met een professional. Zij kunnen helpen inschatten of je kind extra ondersteuning nodig heeft.
Een paar bemoedigende woorden
Ik zeg het eerlijk: het is soms zwaar als je dreumes bijt, slaat of gilt. Ik heb momenten van frustratie gekend, waarin ik me afvroeg of ik iets verkeerd deed. Toch ben ik erachter gekomen dat dit gedrag vaak een normale fase is. Het kan even duren, maar met liefde, geduld en duidelijke grenzen leren ze stap voor stap hoe ze hun gevoelens onder woorden kunnen brengen. Zolang je rustig blijft, een consistent beleid voert en je dreumes ruimte geeft om te leren, ben je al heel goed bezig.
Ik hoop dat deze persoonlijke inzichten en adviezen je een steuntje in de rug geven. Je bent niet alleen. We zitten allemaal wel eens met de handen in het haar als ons kind plotseling hapt, mept of op hoge toon van zich laat horen. Het hoort bij het opgroeien, en jouw rustige, liefdevolle begeleiding helpt je kleintje op weg naar beter gedrag. Mocht je meer willen lezen over de ontwikkeling van dreumes tot kleuter, neem gerust een kijkje bij baby dreumes peuter kleuter.
Heb vertrouwen in jezelf en in je dreumes. Dit gedrag gaat vaak voorbij, en tot die tijd kun je met een kalme en begripvolle aanpak ontzettend veel bereiken. Als laatste tip: vergeet niet de bijtringen in te zetten of andere fijne opties van bol.com. Ze zijn bij mij echt onmisbaar gebleken. Houd vol en weet: je doet het goed, ook al voelt het soms alsof je elke dag opnieuw begint. Ik geloof dat we met een beetje geduld en consistentie grote stappen vooruit maken. En mijn arm is inmiddels weer helemaal genezen van die eerste bijtsporen, dus er is zeker hoop!
Voor extra hulp of als je voelt dat er meer speelt, kun je terecht bij bijvoorbeeld het Nederlands Jeugdinstituut voor advies. Dat geeft ook een stukje houvast en bevestiging dat je op het goede spoor zit. Veel succes, je staat hier niet alleen in!